5 dagen in Haïti, waar moet ik beginnen…

Gepubliceerd op 9 januari 2017 om 10:42

5 dagen in Haïti, waar moet ik beginnen…

3 januari vertrok ik om half 5 s ’middags naar Miami. Het was een goede vlucht en in 9.15 uur kwam ik aan op Miami Airport. Daar aangekomen moest ik mijn koffers ophalen, die moest ik later opnieuw inchecken. Van 22.00 uur s ‘avonds tot 07.00 uur s ’ochtends moest ik wachten op het vliegveld, ik dacht dat doe ik wel even, maar dit viel toch erg tegen met mijn koffers en alles waar ik op moest letten. Ook ontmoette ik Denzel in Miami, een andere Nederlandse vrijwilliger die gaat werken bij Stichting naar school in Haïti. We wachtten samen tot we konden inchecken en toen ik mijn koffers weer had ingeleverd kon ik achter de douane nog even slapen. Om 09.00 uur s ‘ochtends kwamen wij aan in Port-au-Prince. We werden opgehaald door Marijke, de eigenaresse van de stichting. Omdat we even langs een supermarkt moesten en de banden van de auto moesten oppompen en checken of ze lek waren kwamen wij 3 uur later aan bij de school. Het was een hele indrukwekkende rit! Om maar zo te zeggen, je wordt met je neus op de feiten gedrukt. Armoede, vreselijke armoede zie je, maar ook drukte en veel ondernemende mensen…. Dat was de reis.

Nadat Marijke ons het verblijf, de school en het kinderhuis had laten zien en wij heerlijk hadden geluncht trok ik mij even terug. Even laten bezinken dat ik er echt was nu. Het kinderhuis maakte ook veel indruk op mij. Ik heb mijn koffer uitgepakt en mijn kamertje ingedeeld. Ik ben erg blij dat ik een eigen kamer heb!

Op donderdag 5 januari was de verjaardag van Marijke, 70 jaar is ze geworden! Wat een leeftijd, en wat een inspirerende vrouw. Ook was een meisje uit het kinderhuis jarig, ze heeft dezelfde datum als Marijke gekregen, Kathia is 7 jaar geworden. De verjaardagen werden uitgebreid gevierd, het personeel van de school mocht allemaal komen en er was een buffet met veel verschillend eten. Wat een luxe! Er was echt harde muziek met DJ en het was erg leuk om de Haïtiaanse mensen zo blij te zien. Ook merk ik dat de kindjes uit het kinderhuis me al iets minder eng vinden, leuk natuurlijk want ik hou van kinderen.

Ik sta erg vroeg op in Haïti, we ontbijten om 7 uur dus ik sta tussen 5 en 6 op, dan zijn in Nederland de mensen al lang wakker dus is altijd leuk om even contact te hebben. Vrijdag ben ik na het ontbijt naar Marijke gegaan voor wat administratieve werkzaamheden, ik hoop haar hierbij te kunnen helpen en wat taken van haar te kunnen overnemen. Ik hou het kasboek bij en ik doe nog meer klusjes voor haar. Soms zit ik bij gesprekken die Marijke voert met Haïtianen die worden geholpen door Nederlanders. Dit is vaak op financieel gebied. Als Nederlandse adoptie families de biologische familie vinden van hun adoptie kind blijft er vaak via Marijke contact en hulp voor de Haïtiaanse familie. Dit is natuurlijk prachtig, en mooi om te zien hoe blij de Haïtianen hiermee zijn. In de middag zijn wij de bergen in gegaan om te kijken naar een bouwproject van Stichting naar school in Haïti. Na de orkaan Matthew is de stichting begonnen met het bouwen van huisjes voor families die zo goed als niks meer hebben, hun huisje is kapot gewaaid of ingestort, en is niet meer te redden. Toen wij aankwamen bij het project was ik compleet van slag toen ik zag hoe de familie nu woont. Ze wonen in een bouwval naast het bouwproject. Ze hebben helemaal niks! Geen bedden, geen meubels, geen eten en geen drinken, en daarnaast was het ook nog eens levensgevaarlijk waar deze kinderen speelden vlak naast de afgrond. Ik kreeg spontaan hoogtevrees. Ik was erg aangedaan van deze situatie, hoe kan het nog bestaan in deze wereld. Ik ben daarna in het kinderhuis met de meisjes kwartet gaan spelen en heb enorm met ze gelachen, dit kon ik wel even gebruiken. Het zijn echt schatjes. Om 20.00 uur ging ik alweer naar bed.

Zaterdag ochtend zijn we vroeg naar het vliegveld om daar twee mensen op te halen die ook bij Marijke verblijven voor een week. 2 uur heen en 2 uur terug, dus je bent wel even onderweg. Maar toch weer erg veel te zien onderweg. Tussen alle dingen door ben ik hard bezig met Creools leren, dat is echt niet makkelijk. Het is frustrerend als je niet kan praten met de mensen en kinderen. Haïtiaanse mensen zijn erg terughoudend dus het is moeilijk communiceren. In de middag zijn wij naar twee andere bouwprojecten gegaan. Geweldig om te zien hoe ver ze al zijn met bouwen!! Een huisje is bijna af en bij het andere huisje staan de muren al. De huisjes stonden niet ver uit elkaar. Wel een pittige wandeling, ik ben gelijk gevallen. Het is ongelofelijk hoe mooi de natuur is waar deze huisjes in staan. Midden in de bergen en prachtige uitzichten. En elke dag smelt ik weer voor die kindjes die zo nieuwsgierig zijn en mee lopen naar alles.

Zondag was een rustige dag, heerlijk in de zon gezeten en met de kindjes gespeeld. Het was een spannende dag voor het bezoek dat hier een week verblijft en mooi om te zien wat er allemaal gebeurd bij Stichting naar school in Haïti. Zondag avond begon het te regenen en dat doet het nu eigenlijk nog steeds. Het is slecht weer, maar dat is goed voor de moestuin! De school is vandaag begonnen, maar veel kindjes zijn niet gekomen door het slechte weer. Sommige kindjes moeten 4 uur lopen voordat ze op school zijn en dus ook weer 4 uur teruglopen, dit is wel heel erg in de kou en met de regen…

Reactie plaatsen

Reacties

Marijke Zaalberg
7 jaar geleden

Wat fijn dat je er bent, al wat zinnetjes Creool kent en mij helpt met verschillende taken. Dank je wel!

Manon
7 jaar geleden

Wat leuk een blog! Wat een avontuur, kijk uit naar je nieuwe avonturen! Xx

Petra Schreurs
7 jaar geleden

Hi Elin, wat herkenbaar om al die eerste indrukken van jou te lezen. Precies 3 jaar geleden maakte ik dezelfde ervaringen mee en ja dat is met regelmaat even wennen en pas op de plaats maken. Heel veel plezier met de kids. Misschien kun je het spelen met de peuters, kinderen en docenten met LOCO weer oppakken. Ik heb er destijds veel plezier aan beleefd.

Petra
7 jaar geleden

Het is zelfs al 4 jaar geleden..... Realiseer ik me maar de herinneringen komen nog steeds met regelmaat in gedachten voorbij. Het communiceren met je handen en voeten en dan toch een heel eind komen. Spelen met de kids in het kinderhuis. Lesgeven aan de speciale klas en extra aandacht geven waar nodig. Ook de docenten waren wel in voor wat extra knutselles. Al met al onvergetelijke ervaringen ?? ik wens ? jou er evenzovele toe ? ? groetjes, Petra

Petra
7 jaar geleden

Wil je de groeten doen aan docent Jeanyves Elisme?! Ik heb hem destijds mogen begeleiden in zijn 'speciale klas'. Hij werkt nu in de 5e AF. Bedankt alvast!

Maak jouw eigen website met JouwWeb