Alweer 37 dagen in Haiti...

Alweer 37 dagen in Haïti…

Twee weken geleden schreef ik mijn laatste blog, kan het me al bijna niet meer herinneren! Ben ook helemaal niet zo’n schrijver dus doe het gewoon wanneer ik denk dat ik genoeg te vertellen heb. 37 dagen in Haïti, dat is dus iets langer dan een maand. Het voelt soms langer en soms korter. Langer omdat je hier naast de werkzaamheden niet zoveel bezigheden hebt als in Nederland, en korter omdat er zo veel gebeurt en je zoveel indrukken op doet (nog steeds) die de tijd snel laten gaan.

Maandag was weer zo’n dag.. Marijke en ik vertrokken ’s ochtends naar Petionville, ongeveer 1,5 uur rijden vanaf de school. We moesten daar heen om naar het kantoor te gaan voor de WIFI en om een laptop te kopen voor de directeur van de school. Vaak combineren we dit soort ritjes dan met boodschappen doen. Je hebt immers heel veel boodschappen nodig met een vol vrijwilligershuis en ook nog het kinderhuis. We halen dan meestal een stuk of 20 broden, 15 avocado’s, 80 tomaten, 24 mango’s en ga zo maar door.. Na de boodschappen gingen we weer terug de bergen in. Daar halen we langs de weg ook vaak nog fruit en dingen want die zijn goedkoper en onbespoten. Toen we al een eindje onderweg waren zagen we opeens een vrouw bewusteloos op straat liggen. Er stond een studente bij die een baby vasthield. In eerste instantie dacht ik is die vrouw aangereden, maar waar is dan de auto/brommer en eigenlijk denk je heel veel op dat moment maar je hebt geen idee wat het nou is. Ik versteende een beetje en keek naar Marijke wat zij nu ging ondernemen. Ze zocht een flesje water en goot het in de mond van de nog steeds bewusteloze vrouw. Na alle andere pogingen haar wakker te krijgen was dit toch wel erg spannend. Je hebt hier namelijk ook geen ambulance in de bergen die je komt redden. De vrouw schrok wakker van het water in haar mond en keek heel verschrikt en in de war naar Marijke en vroeg waar haar baby was, toen wisten we dus dat de baby bij haar hoorde. Dit was een baby van twee maanden oud. Ondertussen hadden we de mevrouw een banaan gegeven en hebben we haar en de baby meegenomen. Onderweg kwamen we erachter dat ze hier niet uit de buurt kwam en heeft Marijke haar geld gegeven voor vervoer en voor eten en moesten we het (hoe moeilijk ik dat ook vindt) loslaten en weer verder gaan, de mevrouw had namelijk nog een kind van 6 die alleen thuis zat, dus konden wij haar niet meenemen en riskeren dat een kind van 6 alleen zit ’s nachts.

Naast zoiets vervelends als dit, zijn er ook dingen die mij heel goed doen tijdens mijn tijd in Haïti. Ongeveer 4 weken geleden, toen Marijke en ik bij het bouwproject gingen kijken zagen wij een tweeling zitten bij een huisje. Marijke wist al dat het jongen en meisje ruim twee jaar oud waren. Ze zagen er zo slecht uit, het meisje was heel erg opgeblazen van de ondervoeding en het jongetje zag er ook heel slecht uit. Het greep mij naar mijn hart. Twee jaar oud en niets kunnen, niet kunnen lopen, niet kunnen staan, geen ouders in de buurt, aan hun lot overgelaten. Ik zei tegen Marijke dat ik ze zo graag zou willen helpen. Ik maak sinds die dag elke ochtend ontbijt voor de tweeling. Havermoutpap met sojamelk, soms een banaan er doorheen, wat suiker en kaneel. Omdat er elke dag wordt gebouwd door de vrijwilligers kunnen zij het ontbijt elke dag meenemen en kan de tweeling aansterken. Ook geven we soms yoghurt en fruithapjes. Vandaag zijn wij hier weer naartoe gegaan om te kijken wat de stand van zaken is, en hoe geweldig was het om te zien dat dit kleine beetje hulp al werkt! De twee, Kervens en Kervensia kunnen staan, stapjes zetten, zwaaien, hoi en doei zeggen, lachen, spelen en ze zien er al een stuk beter uit. Ze hebben wel bruine tandjes dus volgende keer neem ik een tandenborstel mee… De ondervoeding is nog niet weg helaas, maar Marijke heeft gezegd dat ze in september naar school mogen komen, hier krijgen zij dan dus ook 1x per dag te eten en met naar school gaan zullen zij ook sneller ontwikkelen. Al met al dus heel leuk om zo te kunnen helpen en ook heel fijn dat de stichting hier ook geld voor vrij maakt.   

Ook heb ik besloten waar ik het geld van de inzameling voor ga besteden. Ik heb het allemaal eens aangekeken en bedacht wat ik het belangrijkste vind. In overleg met Marijke heb ik besloten om het geld te besteden aan het bouwen van een huis voor een familie die nu zo’n 3 jaar met zijn alle bij Marijke in huis wonen, en ook nog in een klein huisje boven de school wonen. De familie is hier komen wonen omdat vader en moeder helaas zijn overleden. Het zijn 3 zussen en 1 broer, ze hebben nog een broer maar die is hier niet meer welkom. De meiden zijn 22, 12 en 8 en de jongen is 14. Een van de zussen heeft nu een vriend en heeft daar een kindje van 1 jaar mee, en ze hebben eigenlijk zo goed als niks. Ze leven van wat Marijke hen geeft, en ze hebben geen eigen plek. Ik vind het heel erg dat dit gezin niks heeft, en daarom heb ik besloten om van de ongeveer 6500 euro die ik nu heb opgehaald het huis te betalen! Zo krijgen zij ook hun eigen plek en kunnen ze na alle ellende en armoede een eigen leventje opbouwen. Het huisje wordt aardbeving bestendig gebouwd zodat het dus niet bij de eerstvolgende natuurramp weer instort. Zo gaaf om zo een groot cadeau aan ze te geven, en dat dankzij alle lieve donaties van iedereen! Eerst overwoog ik nog om een deel van het geld te gebruiken voor het uitdelen van geiten, een ander project van de stichting, alleen zijn er al zoveel geiten uitgedeeld dat de geiten een beetje op zijn in dit gebied, best grappig!

Al met al is het een grote drukte bij de stichting en lopen de projecten heel goed! De bouw van de huisjes gaat als een speer, er zijn in totaal nu 116 geiten uitgedeeld, de school doet het goed en de bouwers werken keihard aan de huisjes. In het kinderhuis hebben de kinderen al heel veel cadeautjes gekregen uit de extra koffer die ik mee had genomen, elk weekend geef ik ze wat. Ook doe ik veel met ze. Ik heb sieraden met ze gemaakt, geschilderd, gekleurd, maar ook gevoetbald, gespeeld, kleren gepast en ga zo maar door… Die aandacht is heel belangrijk voor ze en ik hou van kinderen dus dat zit wel goed! Ook heb ik nog veel spullen gekregen van Mike van Multi Supplies, deze spullen heb ik nog niet uitgedeeld. Het is de bedoeling om deze spullen te verdelen over de lagere schoolklassen. Ook heb ik heel veel pennen gekregen, ik ga nog even kijken aan wie ik die het beste kan geven. Het is zo druk hier dat ik er even mee heb gewacht, maar dit volgt nog!